اسکیزوفرنی چیست؟ روش‌هایی برای درمان اسکیزوفرنی

اسکیزوفرنی،یک اختلال روانی جدی است که با اختلالات در تفکر، ادراک، هیجان و رفتار همراه است. افراد مبتلا به این اختلال ممکن است تجربه های واقعیت پذیر نادرست داشته باشند، مانند شنیدن صداها و دیدن تصاویری که برای دیگران وجود ندارد. آنها ممکن است با واقعیت اشتباه کنند، تصورات خیالی داشته باشند و درک نادرستی از محیط اطرافشان داشته باشند. همچنین، این افراد ممکن است دچار مشکلات در تمرکز، حافظه، عقلانیت و مهارت های اجتماعی باشند. اسکیزوفرنی معمولا در دوره یائسگی یا در شروع دوران بلوغ ظاهر می شود و به طور معمول طولانی مدت است. درمان این اختلال شامل مداخله های روان درمانی و داروهای ضد روانپریشی می باشد.

 

برخی از ویژگی‌های افرادی که اسکیزوفرنی دارند عبارتند از:

 

۱. هالوسیناسیون‌ها:

مشاهده چیزهای نامعمول یا وجود چیزهایی که در واقع وجود ندارند، مانند شنیدن صداها یا دیدن تصاویر

۲. توهم‌ها:

باورهای غلط یا نادرست که افراد اسکیزوفرنی دارند، مانند اعتقاد به تعقیب شدید یا باور به اینکه کسی آن‌ها را کنترل می‌کند.

۳. انحرافات در طبقه‌بندی افکار و زبان:

ناتوانی در حفظ ترتیب منطقی در بیان خود، سخنرانی ناهنجار و درک اشتباه مفاهیم

۴. کاهش عملکرد کلی:

مشکلات در انجام وظایف روزمره مانند کار، تحصیل یا مراقبت از خود

۵. عدم توانایی در اظهار واقعیت:

مشکلات در تشخیص واقعیت و تفکر باطنی بیشتر از تفکر خارجی

۶. عدم توانایی در ایجاد روابط اجتماعی:

مشکلات در برقراری و حفظ روابط اجتماعی معمولاً به دلیل هالوسیناسیون‌ها و توهم‌ها

۷. انزوا و انحصاری بودن:

عدم تمایل به شرکت در فعالیت‌های اجتماعی و پرهیز از تعامل با دیگران

۸. تغییرات مزاج:

افراد ممکن است تغییرات شدید مزاجی نشان دهند، از افسردگی تا هیجان زده‌ای شدید.

۹. کاهش احساس رضایت:

افراد ممکن است احساس رضایت کمتری از زندگی کنند و به سختی احساس خوشبختی کنند.

۱۰. کاهش توانایی های شناختی:

ممکن است افراد دچار مشکلات حافظه و مشکلات تمرکز و فکر سریع شوند.

 

مهم است به یاد داشته باشید که هر فرد ممکن است ویژگی‌های متفاوتی داشته باشد و این ویژگی‌ها ممکن است در هر شخص با اسکیزوفرنی متفاوت باشد. همچنین، این لیست تنها برخی از ویژگی‌های عمومی است و تشخیص اسکیزوفرنی باید توسط یک حرفه‌ای در حوزه سلامت روان انجام شود.

درمان اسکیزوفرنی بستگی به شدت و نوع علائم این بیماری دارد. درمان اسکیزوفرنی معمولاً شامل ترکیبی از داروها و روش‌های روان درمانی است.

 

داروها:

داروهایی مثل هالوپریدول، کلوزاپین، ریسپریدون، اولانزاپین معمولاً به عنوان درمان اصلی برای کاهش سختی علائم اسکیزوفرنی استفاده می‌شوند. داروهای ضد افسردگی، ضد اضطراب و داروهای استابیلایزرهای خلق و خو، مانند لیتیوم و دیوالپرواکس، نیز ممکن است در برخی موارد استفاده شوند.

روش‌های روان درمانی:

انواع روش‌های روان درمانی می‌توانند به عنوان مکمل در درمان اسکیزوفرنی استفاده شوند. مثال‌هایی از این روش‌ها عبارتند از: روش درمان شناختی رفتاری (CBT): در این روش، بیماران بایادگیری مهارت‌های مدیریت علائم، شناخت اشتباهات فکری و بهبود روابط می‌توانند با علائم اسکیزوفرنی خود مقابله کنند.

 

روش درمانگروهی:

در این روش، بیماران با دیگرانی که همان علائم را تجربه می‌کنند،گروه‌های درمانی تشکیل می‌دهند و از تجربیات و مشاوره یکدیگر بهره‌برداری می‌کنند.

 

پشتیبانی خانواده:

اعضای خانواده می‌توانند با شناخت بهتر بیماری و راهنمایی در مدیریت علائم، بهبود درمان بیمار را تسهیل کنند.

به علاوه، مراقبت‌های پرستاری و تغذیه مناسب نیز برای بهبود وضعیت بیمار بسیار مهم هستند. همچنین، ممکن است در برخی موارد نیاز به بستری در بیمارستان و تیم‌های متخصص داشته باشید.